روزنامه پیام سمنان : درس های گواردیولا برای مربیان ایرانی

سرمربی تیم فوتبال بارسلونا در حالی به حضور چهار ساله خود در این تیم پایان می دهد که طی این مدت 13 جام کسب کرد و آبی و اناری پوشان با هدایت این مربی به عنوان بهترین تیم جهان لقب گرفتند.
"جوزپ
گواردیولا" بی تردید به تیمی فراخوانده شد که پتانسیل بهترین شدن در جهان
را داشت و چه بسا اگر این تیم در اختیار "سرآلکس فرگوسن" قرار می گرفت هم
همین موفقیت ها را کسب می کرد. در این که گواردیولا مربی خوش اقبالی است
تردیدی نیست اما به قول "ارد بزرگ "همای بخت بر شانه ات نخواهد نشست مگر آن
که شانه ای به گستره و پهنای کوهستان داشته باشی."
طرفدار
گواردیولا باشید و یا نه، بارسلونا را دوست داشته باشید یا خیر، و اصولا
فوتبالی باشید یا نباشید، نمی توانید از بزرگ منشی این مربی جوان و جنتلمن
ماب بودنش به سادگی بگذرید. گواردیولا در روزی که به قول طرفداران بارسلونا
مقابل اتوبوس پارک شده چلسی در هجده قدم شکست خورد، قبل از هر چیز به حریف
خود به خاطر صعود به فینال تبریک گفت. بارسلونا در آن بازی می توانست با
پنالتی مسی به فینال راه پیدا کند اما این بازیکن آرژانتینی توپ را به تیر
دروازه کوبید. پپ به شدت از مسی و هم تیمی هایش دفاع کرد و به نوعی باخت را
به گردن گرفت.
آن چه در این بین خیلی جالب است این که
گواردیولا بخت و اقبال را پیش نمی کشد و از خود مایه می گذارد. آن جا که می
گوید: ما همه راه ها را امتحان کردیم اما راه بسته بود.
علاقه
مندان فوتبال در ایران همواره ادبیاتی متفاوت را از مربیان هموطن خود شاهد
بوده اند. بسیاری از مربیان ایرانی هستند که همواره پس از باخت به انحا»
مختلف از زیر بار شکست تیم خود شانه خالی می کنند. البته شاید بتوان این
موضوع را به نوعی هوشمندی این مربیان دانست که با بازی با لغات، توجه
طرفدار فوتبال را از اصل موضوع منحرف می کنند. اما اگر برای تماشاگر فوتبال
شعوری قائل می بودند چه بسا هرگز این حرف ها را بر زبان نمی راندند.
روز
پنج شنبه پرسپولیس شکست سنگینی را مقابل تراکتورسازی متحمل شد و میثاق
معمارزاده، مقصر شماره یک این تیم، عنوان کرده حرف های زیادی برای گفتن
دارد که بعدا خواهد گفت. پرویز مظلومی هم پس از تساوی نا امیدکننده مقابل
شهرداری گفت که حرف های بسیاری برای گفتن دارد. اما معلوم نیست مربی و
بازیکن ایرانی چرا حرف هایش را در زمین نمی زند.
گواردیولا پس
از این که از سمت خود کنار کشید، بشدت از "تیتو ویلانووا" دفاع کرد و گفت
بهترین گزینه برای جانشینی وی بوده است. گواردیولا دلیل جدایی از بارسلونا
را این گونه برمی شمارد: "می دانم بهترین نیمکت مربیگری دنیا را ترک می
کنم.
از دستاوردهایی که در این مدت کسب کردیم کاملا راضی
هستم. امتیاز بزرگ من این بود که مربی تیمی بودم که بازیکنان فوق العاده ای
داشت، می خواهم از همه آنها تشکر کنم.»
آیا چنین
اظهارنظرهایی را از یک مربی ایرانی سراغ دارید؟ آیا مربی ایرانی، موفقیت و
صلاح مربی بعد از خود را می خواهد؟ در این راه نمی توان همه را به یک چوب
راند و بعضا مربیانی هم بوده اند که بدخواه مربی جانشین خود نبوده اند اما
غالبا چنین نبوده است.
به راستی چنین حرفه ای گری و بینشی
نباید گواردیولا را به کسب چنین موفقیت هایی نائل گرداند؟ در فوتبال ما
مربی و بازیکن فقط فرافکنی کرده و به شعور تماشاگر توهین می کند. ای کاش
الگوهای جماعت فوتبالی ایران، شخصی چون پپ گواردیولا بود... ای کاش




برگرفته از :http://www.payamesemnan.com/Template1/Article.aspx?AID=2297#12324
http://www.payamesemnan.com/Template1/News.aspx?NID=12324

http://orodism.blogsky.com/1391/02/11/post-305/